چرا رویکرد احتیاطی تویوتا برای خودروهای الکتریکی درست است؟

درحالی‌که اکثر خودروسازان با سرعت به سمت الکتریکی‌سازی حرکت می‌کنند، تحلیل‌ها نشان می‌دهند که رویکرد احتیاطی تویوتا در این رابطه و تمرکز بر خودروهای هیبریدی نتیجه بهتری داشته است.

چند سالی است که تقریباً همه خودروسازان باعجله در حال جایگزینی محصولات خود با خودروهای تمام الکتریکی هستند اما این ممکن است رویکردی اشتباه برای مقابله با تغییرات آب و هوایی باشد و به نظر می‌رسد تویوتا که بااحتیاط در این مسیر حرکت می‌کند، تصمیم درستی گرفته است. البته هرگز منکر این نیستیم که خودروهای الکتریکی پاک‌تر از همتایان درون‌سوز هستند. برای فهمیدن این موضوع، فقط کافی است یک خودروی بنزینی را در پارکینگ خانه با درهای بسته روشن کنید و پس از پنج دقیقه دیگر نمی‌توانید نفس بکشید.

بااین‌حال، خودروهای الکتریکی راه‌حل نهایی برای مشکلات زیست‌محیطی ناشی از حمل‌ونقل نیستند. در ایالات‌متحده، ۲۹ درصد از کل گازهای گلخانه‌ای توسط بخش حمل‌ونقل تولید می‌شود. از این ۲۹ درصد، سهم وسایل نقلیهٔ سبک یعنی خودروهایی با حداکثر وزن زیر ۳.۸ تن، ۵۸ درصد است. این یعنی بیش از نیمی از گازهای گلخانه‌ای بخش حمل‌ونقل آمریکا توسط خودروهایی مثل سدان‌ها، شاسی‌بلندها و پیکاپ‌ها تولید می‌شود. این آمارها توسط آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا یا EPA اعلام شده است. به گفتهٔ همین منبع، خودروهای بنزینی سالانه به‌طور متوسط ۱۸,۵۰۰ کیلومتر پیمایش دارند و با میانگین مصرف سوخت ۱۰.۶ لیتر در هر صد کیلومتر، سالانه حدود ۴.۵ تن دی‌اکسید کربن تولید می‌کنند.

دی‌اکسید کربن بدترین گاز است زیرا اثر گلخانه‌ای را تسریع می‌کند؛ بنابراین، هرچه بتوانیم تولید این گاز را کاهش دهیم بهتر است. البته راه‌حل دیگری هم برای جبران تولید دی‌اکسید کربن وجود دارد. شما می‌توانید ۲۰۰ درخت بکارید تا دی‌اکسید کربن ناشی از یک سال رانندگی با خودرویی بنزینی مثل هوندا اودیسه را جبران کند! بااین‌حال، خودروهای آلودگی‌های دیگری هم تولید می‌کنند که یکی از مهم‌ترین آن‌ها لاستیک‌ها است. ذرات کوچک لاستیک وارد هوایی که تنفس می‌کنیم، آبی که می‌نوشیم و خاکی که در آن کشاورزی می‌کنیم وارد می‌شوند. علاوه بر این، گردوغبار ترمزها هم یکی دیگر از نگرانی‌ها است. ما اساساً درشکه‌های اسبی را با خودروهای درون‌سوز جایگزین کردیم زیرا از آلودگی مدفوع اسب‌ها می‌ترسیدیم ولی نهایتاً با مشکل بزرگ‌تری مواجه شدیم.

بااین‌وجود، سهم آمریکا از تولید جهانی گازهای گلخانه‌ای حدود ۱۵ درصد است که تنها حدود ۱۶ درصد از این میزان به خودروهای سواری مربوط می‌شود؛ بنابراین، استفاده از خودروهای درون‌سوز آن‌قدرها هم بد نیست. این یعنی سهم خودروهای سواری ایالات‌متحده از تولید گازهای گلخانه‌ای جهان تنها حدود ۲.۵ درصد است. از سوی دیگر، ۸۰ درصد از دی‌اکسید کربن جهان فقط توسط ۵۷ شرکت تولید می‌شود. درنتیجه، هرچند تاکنون خیلی‌ها خودروهای درون‌سوز را شبیه شیطان جلوه داده و آن‌ها را به خاطر گرمایش جهانی سرزنش می‌کنند اما مشخص است که این تفکر کاملاً اشتباه است.

در همین راستا، تویوتا بارها اشاره کرده است که خودروهای الکتریکی تنها راه‌حل برای داشتن آینده‌ای سبز نیستند. این شرکت دائماً اظهار می‌داشت که خودروهای هیبریدی بهترین گزینه هستند اما خیلی‌ها به این اظهارات توجه نداشتند و حتی تویوتا را به سخره گرفتند. همین موضع تویوتا علیه خودروهای الکتریکی تغییر بزرگی را در این شرکت به دنبال داشت زیرا پس از انتقاد شدید سازمان‌های محیط‌زیستی، مدیرعامل شرکت مجبور به استعفا شد. بااین‌وجود، برخی کشورها مثل بریتانیا بی‌سروصدا برنامه‌های خود برای ممنوعیت فروش خودروهای درون‌سوز را لغو کردند.

خیلی‌ها معتقد بودند این رویکرد تویوتا صرفاً راهی برای پوشاندن شکست اولین خودروی الکتریکی آن است. bZ4X واقعاً خودروی خوبی نیست. این ماشین فاقد بسیاری از ویژگی‌های اساسی است و مهم‌تر از همه، برد پایین و مصرف انرژی وحشتناکی دارد. علاوه بر این، حامیان محیط‌زیست هم هرگز نظر یک خودروساز برای آینده که خلاف جریان عمومی بود را نمی‌پذیرفتند. وقتی لوسید، تسلا، ریویان و دیگر شرکت‌ها خودروهای الکتریکی بسیار خوبی ساخته‌اند، چرا تویوتا نتوانست همین کار را انجام دهد؟

پاسخ واضح است. همه نباید به‌یک‌باره به سمت الکتریکی تغییر کنند. تویوتا برای چندین دهه مظهر قابلیت اطمینان بوده است؛ بنابراین، وقتی چنین شرکتی می‌تواند برخلاف رویه جهانی حرکت کند، چرا خودروسازان بیشتری نباید به حرف آن گوش کنند؟ علاوه بر این، تویوتا به ساخت پیشرانه‌های جان‌سخت شهرت دارد و این چیزی است که ما برای آینده نیاز داریم زیرا بخشی از آیندهٔ سبز با استفاده از وسایل برای مدت طولانی‌تر و امکان تعمیر بدون نیاز به تعویض قطعات زیاد حاصل می‌شود. دور انداختن قطعات برای محیط‌زیست خوب نیست و ما هم‌اکنون بیش‌ازحد زباله تولید می‌کنیم؛ بنابراین، تویوتا با این استدلال که خودروهای الکتریکی مثل تسلا مدل Y بسیار پیچیده هستند و برای تولید به منابع زیادی نیاز دارند، هیبریدی‌ها و همین‌طور خودروهای هیدروژنی را راه‌حل بهتری می‌داند.

هرچند در مورد خودروهای هیدروژنی نمی‌توانیم با تویوتا موافق باشیم اما بخش دیگر رویکرد این شرکت یعنی حفظ پیشرانهٔ درون‌سوز کاملاً منطقی به نظر می‌رسد. با استفاده از سیستم‌های هیبریدی می‌توانیم پیشرانه‌های بنزینی را کارآمدتر کنیم که این منجر به سوزاندن سوخت‌های فسیلی کمتر و خروج گازهای گلخانه‌ای کمتر از لوله اگزوز می‌شود. همچنین درجات مختلف هیبیداسیون می‌تواند انواع مختلف از قوای محرکه را در اختیار ما قرار دهد که سازگاری بیشتری با محیط‌زیست داشته باشند. به‌عنوان‌مثال، ب‌ام‌و X5 50e را در نظر بگیرید. یک شاسی‌بلند پلاگین‌هیبریدی با برد تمام الکتریکی ۵۵ کیلومتر که برای ترددهای روزانه کافی خواهد بود و وابستگی به بنزین را بشدت کاهش می‌دهد.

رم نیز در پیکاپ جدید رم‌شارژر راه‌حلی مبتکرانه و شجاعانه را به کار گرفته است. این یک پیکاپ الکتریکی ژنراتوری است که مزیت خودروهای الکتریکی را با سهولت استفادهٔ پیشرانه‌های درون‌سوز ترکیب می‌کند. در رم‌شارژر، موتور بنزینی تنها زمانی روشن می‌شود که شارژ باطری‌ها رو به اتمام باشد. این موتور به چرخ‌ها متصل نیست و بنابراین هرگز تحت‌فشار سنگین قرار نمی‌گیرد. همچنین پیشرانهٔ بنزینی همیشه در دور ایده‌آل کار می‌کند و درنتیجه کمترین مصرف سوخت ممکن را خواهد داشت.

بنابراین، حداقل تا چند سال دیگر، پیشرانه‌های درون‌سوز جایی نخواهند رفت و این خوب است. این پیشرانه‌ها با وجود همه اتهام‌هایی که بابت آلایندگی می‌خورند، هنوز از حمایت یکی از مهم‌ترین خودروسازان جهان برخوردار هستند. علاوه بر این، مردم دیده‌اند که تکنولوژی الکتریکی کنونی چقدر محدودیت دارد. اگر هوای بیرون خیلی سرد باشد و شب فراموش کرده باشید خودرو را به شارژ بزنید، صبح باید با اتوبوس به سر کار بروید. باطری‌ها نسبت به دمای هوا بسیار حساس هستند و شعاع حرکتی خودروهای الکتریکی در زمستان یا اوج تابستان بشدت کاهش پیدا می‌کند. حال دیگر بحث استهلاک خودروهای الکتریکی، فرایند تولید برق و باطری، تعویض باطری‌ها و هزینهٔ بالای شارژ سریع را پیش نمی‌کشیم.

درنتیجه، حق با تویوتا است. همه خودروسازان نباید به خودروهای الکتریکی روی بیاورند. باید گزینه‌ها متنوع باشد. برای برخی، نیسان لیف همان چیزی است که نیاز دارند درحالی‌که برای برخی دیگر، یک تاندرای هیبریدی گزینهٔ ایده‌آل است. علاوه بر این، حرکت مثبت برای حفظ محیط‌زیست صرفاً در خرید یک خودروی الکتریکی خلاصه نمی‌شود. بهتر است خودروی کنونی خود را به‌درستی نگهداری کنید و عمر آن را تا زمانی که ممکن است افزایش دهید. البته در آینده ممکن است پیشرانه‌های درون‌سوز صرفاً به ژنراتور برای شارژ باطری‌ها تبدیل شوند اما تا آن زمان، حق با تویوتا است. قلب تپندهٔ درون‌سوز با کمک هیبرید ماندگار خواهد بود.